GÜNEŞİM
Ne gülmüşüm yokluğunda ne gün yüzü görmüşüm
Işığına ihtiyacım var be güneşim
Sensiz dönmüyormuş dünya karanlıkta körmüşüm
Aşığına geceleri yar be güneşim
Senmşsin sen gözlerimin ışık fer’ine
Koyamadım kimseleri senin yerine
Karanlıklarda düşmüşüm dibe derine
Aydınlat dört bir yanımı sar be güneşim
Anladım ki hayat bana senden akışmış
Yaşamak gül cemaline öyle bakışmış
Baharsızım sensiz meğer her iklim kış’mış
Dört mevsim zemheri soğuk kar be güneşim
Ey şulem tek aydınlığım gözümün nur’u
Bilirsinki sana sevdam pak temiz duru
Senden sonra görülmedi gözlerim kuru
Sensin gönlüme geçilmez yar be güneşim
Üşüyen ruhuma
Metin ŞAŞMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder