Hamdolsun

HAMDOLSUN

Beşeri hududu aştım hamdolsun

Erenlik nârına düştüm hamdolsun

Bende bu dünyaya ham geldim amma

Mana fırınında piştim hamdolsun

Yolunda Mevlana, bektaş,yunusun

Koştum gösterdiği yerlere us’un

Kanmadım maddenin  ihtişamına

Mana menziline koştum hamdolsun

Nefs’e ayırmadım ömürden bir dem

Arındı yüreğim barındı erdem

Aşıklar safında çağladım her dem

Sığmadım bendime taştım hamdolsun

Derviş dergâhıdır ocağım yurdum

Ruhumu sevdayla aşkla doyurdum

Avazla âleme seda  duyurdum

İnsanlık yarası deştim hamdolsun

Metin ŞAŞMAZ

güneşim

                GÜNEŞİM

Ne gülmüşüm yokluğunda ne gün yüzü görmüşüm

Işığına ihtiyacım var be güneşim

Sensiz dönmüyormuş dünya karanlıkta körmüşüm

Aşığına geceleri yar be güneşim

Senmşsin sen gözlerimin ışık fer’ine

Koyamadım kimseleri senin yerine

Karanlıklarda düşmüşüm dibe derine

Aydınlat dört bir yanımı sar be güneşim

Anladım ki hayat bana senden akışmış

Yaşamak gül cemaline öyle bakışmış

Baharsızım sensiz meğer her iklim kış’mış

Dört mevsim zemheri soğuk kar be güneşim

Ey şulem tek aydınlığım gözümün nur’u

Bilirsinki sana sevdam pak temiz duru

Senden sonra görülmedi gözlerim kuru

Sensin gönlüme geçilmez yar be güneşim

Üşüyen ruhuma

sensin nâr be güneşim

Metin ŞAŞMAZ