Uyan Adem

UYAN ADEM

Sen aldın evvela can ile beden

İnsan doğuşuna sen oldun neden

Haberin varmı şimdi şu gökkubbeden

Uyan adem gör dünyanın halini

İnsanlık ölüyor göz göre göre

Vahşet çoğalıyor geçtikçe süre

Savaş arenası olmuş yer küre

Uyan adem gör dünyanın halini

Yerle bir eylemiş dünyayı soyun

İblisin fendine bükülmüş boyun

Bu kara günlerde büyüktür payın

Uyan adem gör dünyanın halini

Açıp gözlerini kalksan yerinden

Bin kere ölürsün evlat arından

Kan ağlıyor doğa insan şerrinden

Uyan adem gör dünyanın halini

Metin ŞAŞMAZ

Şarkı olur yağarım

            ŞARKI OLUR YAĞARIM

Sanmaki mümkün olur aşkımdan kaçmak

Nere gitsen doğarım karşına senin

Tek yolundur gönlüme gönlünü açmak

Gözlerini boğarım yaşına senin

Bu aşkın tek kaderi kalbin visali

Saadetle bitmeli bu aşk masalı

Nağmelerle yüklenmiş bulut misali

Şarkı olur yağarım başına senin

Metin ŞAŞMAZ

Zebani

ZEBANİ

Zalim bile denmez sana

Bin betersin zalimden sen

Benzemiyorsun insana

Bırakmadın hiç bende ben

Paramparça divane etmişsin beni

Daha çektiğimi azmı bulursun

Aşkın bir cehennem sende zebani

Azap çektirmekten hazmı alırsın

Yalvarışım kâr etmezmi

Kahreden bir yabanisin

Çektiğim acı yetmezmi

Vicdansız bir zebanisin

Bulunmazdı kıymetine aşkımın paha

Seninkisi acı değil ötesi daha

Zulmün zebanileşip kalktıkça şaha

En ağır işkenceyi bazmı alırsın

Metin ŞAŞMAZ

Diyarbakır zindanı

DİYARBAKIR ZİNDANI

Bir ucube yaratık,namı da zat’ı esat

Nasıl bir hulk yarabbi,nasıl bir hilkat

İnsanlıktan geçtikte,hayvanlık kati kesat

Zebani melek sayılır,nispet edilse kat kat

Kar üstünde çıplak insan anadan üryan

Vücudunda damar damar gezinir ceryan

Eza’nın işkencenin görülmemiş türlüsü

Feryadi figan ile yankılanırdı her yan

Burda Allah yok derken salyasında gardiyan

İmdadına kim yetişir,istediğini çağır

İşkenceden işkenceye bitmez vardiyan

İstediğin kadar bağır,dört duvar kör her yan sağır

Diyarbakır zindanı zindan değil sıradan

İnsanlığın bittiği bittiği yerdir

Cehennemi görmeden çıkan yoktur buradan

Mazlumların ölüme gittiği yerdir

İşkence çoğaldıkça,geliyordu çoğu az

Elektrik akımı faz üstüne faz

İnsanlıktan olmayan vahşetten seçilir baz

Şimdi böyle türküyü çalabilir hangi saz

Ne şair var alemde,nede kalem mevcudu

Hangi mürekkep döker bu dramı kağıda

Böyle zulme dayanan kaç var insan vücudu

Hangi söz,hangi müzik sığar ki bu ağıda

Dünya dünya olalı böyle zulme ilk tanık

Sözde insan hakim olmuş,özde insansa sanık

İç içe karmakarışık,her şey birbirine kanık

Ateşten değil kirvem merhem tutmaz bu yanık

Yankılanırken avaz,insan ağzından havar

Utanırdı ettiğinden şehadet duvar

İnsanlığı esat ismi başından savar

Bir ucube yaratık ki ne insandır ne davar

Diyarbakır zindanı zindandeğil sıradan

İnsanlığın bittiği bittiği yerdir

Cehennemi görmeden çıkan yoktur buradan

Mazlumların ölüme gittiği yerdir

Ölümlere yatmaktı tek direniş biçimi

Mahkumun elinde açlık yegane silah

Yasak bir tutam güneş,bir sigara içimi

Feryadı figanlara sağırdı ilah

Her mahkuma ayrı bir cehennem eziyeti

Yeryüzünde görülmemiş işkence meziyeti

Sığmaz şiirlerin satırlarına

Cellat elindeki mahkum vaziyeti

Diyarbakır zindanı zindan değil sıradan

İnsanlığın bittiği bittiği yerdir

Cehennemi görmeden çıkan yoktur buradan

Mazlumların ölüme gittiği yerdir

Metin ŞAŞMAZ

şimdi git

                ŞİMDİ GİT

Veda edeceksen günün birinde

Ne olur yıkmadan beni şimdi git

Solmadan yüreğim aşk kabirinde

Ne olur yakmadan beni şimdi git

Sadık bir sevgili olmayacaksan

Bir ömür yanımda kalmayacaksan

Gönlüme mut ile dolmayacaksan

Ne olur yıkmadan beni şimdi git

Daha bağlamadan beni kendine

Gitmeden aşkının kurban fendine

Düşürme çekilmez sevda derdine

Ne olur yakmadan beni şimdi git

Açmazsan gönlüme gönül çarşını

Benimle demezsen aşkın marşını

Kalbime kahreden hasret kurşunu

Ne olur sıkmadan bana şimdi git

Metin ŞAŞMAZ

Bu gidişle

                BU GİDİŞLE

Ne yapsam beyhude kaderim kara

Daha çok çekerim ben bu gidişle

Çıkmaz kara kıştan gönlüm bahara

Daha çok çekerim ben bu gidişle

Gönül zülfi yâre değdikten beri

Sarmış yüreğimi azap çemberi

Taşıyorken bunca gamı kederi

Daha çok çökerim ben bu gidişle

Tutulmuş bahtımın köşe başları

Uçmuyor gönlümde sevda kuşları

Nemli gözlerimden kanlı yaşları

Daha çok dökerim ben bu gidişle

Metin ŞAŞMAZ

Bereket

            BEREKET

Neler çektiğimi kimseler bilmez

Gönlüme acıdan hareket düşmüş

Çekerim,çekerim arkası gelmez

Derdime çileme bereket düşmüş

Azmış acılarım dur durak bilmez

Vefasız bir günde gözyaşım silmez

Günden güne artar biraz eksilmez

Derdime çileme bereket düşmüş

Aşk elinden naçar yüreğim darda

Gönül keder ile ah ile zarda

Dizilip peş peşe gelir ard arda

Derdime çileme bereket düşmüş

Metin ŞAŞMAZ

Nerdesin gülüm

            NERDESİN GÜLÜM

Kaybedeli yıllar oldu izini

Çürüttü hasretin nerdesin gülüm

Gönlümde kurduğun aşk denizini

Kuruttu hasretin nerdesin gülüm

Yokluğun indirdi gözüme perde

Ne akıl bıraktı ne fikir ser’de

Çileye,kedere ah ile derde

Bürüttü hasretin nerdesin gülüm

Gönül unutmazmış meğer gideni

Bağını dağıtıp viran edeni

Ne varsa içimde canı bedeni

Eritti hasretin nerdesin gülüm

Metin ŞAŞMAZ