Şiir

Kim hekim,kim hakim diye sorarsan

Tek hekim,tek hakim yüce Mevladır

Kâinat üstüne kafa yorarsan

Ehlinin ettiği kelâm evladır

Metin ŞAŞMAZ

ÂLEM'E DAİR

ÂLEM’E DAİR

Lağım kokuyor

Gülistân gördüklerim

Lağım

Bakınca solum,sağım

Virandır bu yüzden

Hep viran gönül bağım

Hangi Tanrı,neden yarattı

Böyle bir dünya

Böyle bir hayat

Böylesi canlı türü

Nerden bakarsan bak

Çiğnenmiş hak

Bir âlem

Ki kokmuş bayat

Adına insan denen yaratıktan ötürü

Nedir kardaşım

Bu neyin nesi

Kimi ağlarken,kimi gülüyor

Üç kuruşa satılırken

İnsanlık mezatlarda

Lâl dilimde morarmış bir figan sesi

Kimi yaşarken,kimi ölüyor

Bir birine katılırken

Kan ve süt tezatlarda

Havada kuş,karada hayvan,derya’da balık

Bir insan görmekte

Bir insan

Kendinden geriye kalanı alık

Mevla vermezken

Vaat ettiği kıyamete

Meleklerine salık

Kalbim soruyor Rabbim

Bozulmuşken Adem’in nesil maya’sı

Yitmişken insanda,insan haya’sı

Neden sessizsin

Neden?

Ey Halık

Metin ŞAŞMAZ

Acılara yolcuyum

ACILARA YOLCUYUM

Ayağımda

Yırtık bir ayakkabı

Ve üstümde

Yine yırtık

Yamalı mintan

Her seher acılara yolcuyum

Her seher

Sefalete

Kanat çırpmaz mutluluğa

Uçmak bilmez kuşlarım

Ağarınca tan

Yolcuyum

Karanlı

ğa

Yoksuluğa

Cümle kedere

Akşam olunca,gelince gece

Kahır yudumlar,elem kusarım

Sefaletim çoğaldıkça susarım

Gelince karanlık,geceden ece

Gelince an

Tek bir sözüm olmuştur hep kendime

Cehenneme aday olmuş bir kere

Cehenneme aday

Sendeki bu can

Yan oğlum yan

Yan oğlum yan

Ve dayan

Metin ŞAŞMAZ

Hangi cehennemde unutulmuşum

HANGİ CEHENNEMDE UNUTULMUŞUM

Bir karınca olabilseydim

Bir karınca

Tek kaygısı

Yuvasına aş taşıyacak

Bir karınca

Bir ağaç kovuğunda

Kahırdan,kederden

Bihaber yaşıyacak

Bir karınca

Olabilseydim

Bir karınca

Tasası kalmamış

Kışlık zahiresini

Yaz boyu çıkarınca

Değilim işte

Hangi kapana kıstırdıysam bahtımı

Yerle bir eylemiş

Kader tahtımı

Hangi mavzer kurşunuyla vurulmuş

Hangi suçtan günaha tutulmuşum

Yar yok

Yare çok

Kimler almış vebalimi

Kimlerce mahkum’um bâki acıya

Kimlerce

Evet kimlerce

Adı konulmamış bir ceza için

Hangi cehennemin

Hangi kuytusunda

Unutulmuşum

Metin ŞAŞMAZ

AD/sız/ı

                AD/SIZ/I

Elimde hazan

Elimde bir üşüme

Bir ses versin elime elin

Ne olur kalk

Kurbanı’ı olma namerdin elin

Ne olur kalk

Kâbus olma çocuk düşüme

Elimde güz

Kalbimde kış

Ne olur kalk

Kanatmasın yürekleri

Bu çocuk bakış

Metin ŞAŞMAZ

Bir anıdır hayat

BİR ANIDIR HAYAT

Şişmiş bir göbektir

Ana rahminde

Kendinden bihaber yattığında

Minik bir bebektir

Göz kapağı günaha

Henüz kapalı

Dünya ya ilk adım attığında

Böyle başlar serüveni

Ademin

Hayat merdivenine

İlk basamaktan adım basarak

Ve kendini

Bilinmezin ilmeğine asarak

Yeşilden,beyaza

Dört mevsim

Gridir kimi zaman

Hazanda güz sarısı

Bir yanı aydınlıktır

Karanlıkken yarısı

Hep eksilen

Ve eskiyen bir ömürdür

Özünde

Büyütme o kadarda

Gâhi neşedir

Kâh hazanda bir hüzzam

Kâh bir hastalık

Veba,verem,cüzzam

İnsan;

Melek sıfatlısı

Gül benizlisi

Vicdansız,ruhsuz canisi

Hayatın bir miad’lık fanisi

Ahiri;

Bir mezar taşı

Kaç damla göz yaşı

Geride kalan

Sahipsize o’da yok

Bir kadavradır

Tıbbiyenin

Anatomi dersinde

Lime lime bir vücut

Beride kalan

Aslına bakarsan

Bir hayat

Ki

Başından,sonuna yalan

Bir anıdır düşünürsen

Çocuklara anlatılan

Bir anıdır hayat

Kimine cehennemin

Kimine cennet bağının

Dünyada görünen

Bir yanıdır hayat

Metin ŞAŞMAZ

Bul beni

BUL BENİ

Kaybolmuşum

Karanlıkta

Kuytularda

İzbelerde

Haykırırsam

Boğulur sesim sana ermeden

Haykırırken

Kanayan kalbim,seda vermeden

Kaldığım izbelerden

Gücüm yok

Olsada figanım çok

Sana sesimi yetiremem ki

Beni bul

Bul beni bul beni

Sana kul beni

Kalakaldığım

Kör çıkmaz izbelerde

Bul beni

Tut elimden

Sana götür beni

Mecalim yok

Bimecalim yar

Kendimi sana getiremem ki

Metin ŞAŞMAZ

Ağlama yavrum

AĞLAMA YAVRUM

Bugünler de geçer,geçer yavrucağım

Sende güleceksin her çocuk gibi

Uçurtma uçuşan güzel günleri

Sende göreceksin her çocuk gibi

Ağlama yavrum yürek yarelersin

Ağlama yavrum ciğer parelersin

Ağlama yavrum vicdan harelersin

Çocuklar içinde sende gülersin

Halin Allahada insanada ayan

Diren direnişin takdire şayan

Biter ağlayışın dayan yavrum dayan

Sende güleceksin her çocuk gibi

Metin ŞAŞMAZ

BİR ŞİİR BIRAKTIM

BİR ŞİİR BIRAKTIM

Bir şiir bıraktım

Bir şiir

An/ı diye

Gönlümün canı diye

Hatır/la/ya(n)sın

Bir şiir bıraktım

Yükleyip ne varsa

Kalbimi sözlerine

Bir şiir bıraktım gözlerine

Başı senin

Gözlerinde

Sonu benim

Yüreğimde kalacak

Bir şiir

Bir bir sayılacak

Hasret takviminde

Geçecek yıllar

Ve bir gün mutlaka

Bir gün

Vefasız aşkının kör uykusundan

Gözünü açıp

Yüreğim ayılacak

Takvim yaprağında düşünce o gün

Gözlerine bıraktığım o şiir

Başı senin gözlerinde

Sonu benim yüreğimde kalacak

Hasretine mahkum biriktirdiğin

Mahkum ederek seni

Yılların vebaline

Yüreğimin ah’ını

Senden bir bir alacak

Bir şiir bıraktım gözlerine

Başı sende

Sonu bende

Kalacak

Gün gelecek

Senden bana

Haber salacak

Bir şiir

Metin ŞAŞMAZ

Rakı,balık,şarap birazda sosyalizm

RAKI,BALIK,ŞARAP BİRAZDA SOSYALİZM

Hangi dili öğrenmeli

Hangi lisanı

Hangi lügat’a başvurmalıda

Anlatabilsin mazlum ahını

Acısını harflerden çıkarmadan

Yüklemeden kelimelere

Zalimin boynundaki vebali

Zulm günahını

Hangi bilim

Hangi ilim

Hangi felsefe

Acı’nın dilinde kifayetlidir

Yer yüzünde kaç mazlum

Ne kadar harap

Nerden bilinsin

Yudumlandıkça kan

Kan renginde kızıl şarap

Ateş düştüğü yeri yakıyor dostum

Düştüğü ciğeri

Bir ah yazık

Ah ne günah

Deyip geçer diğeri

Bir infilak var

Beynimin derununda

Vicdanımın

Kalbimin atomlarında

Kaç kurşun tesiri

Kaç bomba etkisi

Bilirmisiniz

Yoksulun,garibin,mazlumun,ezilen aç’ın

Ve daha benzer

Bilmem bin kaç’ın

Tartışılırken

Kaderi ve kederi

Sınıf bilincine vakıf

Çok okumuş

Felsefe bilen

Rakı balık masasında

Ya da şarap yudumlarken

Diline sosyalizmi dolamış

Sözüm ona

Kendince hak kollamış

Marks’tan başlayıp Lenin’den biten

Kendini sosyalist sananlarca

Metin ŞAŞMAZ

Yitik/şiir

                YİTİK

Kayıp bir sevda izi

Vardı gözlerinde

Ve

Çağıl çağıl göz pınarından

Elemler akardı

Elemler dizi dizi

Bir matem havası

Eserdi sözlerinde

Kimbilir

Kuşkonmaz hangi diyar’ın

Kaç mevsim ötesinde

Hangi izbede

Yitirmişti kendini

Gözleri

Gözleri hep nem’liydi

Bakışları kederli

Yıkılmış dünyasını umursamazda

Devlet paletiyle virana dönmüş

Toprağı kan susan

Vuruldukça susan

Yitik diyarından ve yar’ından

Haniya olasılık

Gelecek bir haber çok önemliydi

Anılar taşırdı

Yaşadığı kış’lardan,geçtiği kışlalardan

Anılar

Saç tellerinde

Beyaza boyanmış siyah anılar

Bir çanta gibi

Bir çanta cehennem

Taşırdı ellerinde

Hiç kesişmemişti gözlerinin yolları

Baharla gül’le

Hiç

Falakada kırılmış yar sarmayan kolları

Hayat bir cehennem

Hayat ellerinde patlayan gülle

Kanardı

Kanardı

Geçirdikçe iç

………………..

Kaç kavşakta kaybetmişti kendini

Ve

Kaç izbede

Arayıp bulmuştu

Kanatılmış izini

Kırmıştı heyhat

Kırmıştı bin kere hayat dizini

Kimsesizdi gözlerinin yalnızlığında

ç/almışlardı bütün kimselerini

yıldızlar kalmıştı ona yıldızlar

yıldızlar ahbap yalnızlığına

bir sözüde kalmamıştı kimselere diyecek

ne dese nasılsa

yüreğinde karanlıklar giyecek

vurmuştu ağzına,diline gem’i

bir acı ummanında

nereye götürecek

götürecekti bilmez

rotasını şaşırmış hayat denen bu gemi

meçhul ve bilinmez sahil

etmişti artık

cümle acıya kendini dahil

ve

sonunda

gözlerini semaya

kuş kanadına dikti

hayat artık onun için

gözlerinde bir tik’ti

çünkü o

çünkü o

o

bir yitikti

Metin ŞAŞMAZ

2014/Diyarbakır

Anadolu

                ANADOLU

Anadolu

Ana dolu

Yanıktır yüreği

Gamlı gözlerinin bakışı kederli

Saçları yıldızlı

Ana dolu

Anadolu

andolsun

ademden bu yana anılır adın

Daha dün sayılır

Nispet etsen

İsa miladı

Gerçekte hiç olmayan

Mitolojik tanrıların

Ve sanrıların

Kapanıp secdesine

Kurban adarken insan

Korkunun eşiğinde

Ve İsa’dan önce Musa

Sallanırken Nil

 de ki beşiğinde

andolsunki

Anadolu’sun

……………

Zulmüne uğramışsın zalimlerin

Kaç kız’ı,kaç oğlu

Bakışları doğulu

Gömdü gözüne

Saplandıkça bağrına hançer

Ne medeniyetler

Geldi geçti

Her birinden ayrı iz

Bilinmez Anadolu

Çözülmez

Kıl çadıra bağdaş kurmuş,kendi içinde bir giz

…………….

Anadolu

Ana dolu

Alnında acı yazgısı

Alnında çizgi

Her çizgisi bir başka ezgi

Gözünde elem

ömründe keder

Arş’a yükselirken figan,feryadı

Figan eder

 Mevla’m der

Yaz güneşi bakışlı

Merhamet sıcağı

Vicdan sıcağı

 ilmek ilmek acısı nakışlı

Yüzünde yüzyılların heybeti

Elleri bereket kokar

Ana dolu

Anadolu

……………

Ana doludur

İsmi ana’yla başlar

Ne cenklere girmiş

Ne savaşlardan çıkmış

Ve uğrunda kesilmiş nice başlar

Namusa tutunur

Oğul ve kız’ı

Her biri

Ayrı bir manada sızı

Çağlardan çağlara geçen zamanın

Toprağın doğurduğu yeridir

Ateşi olmadı kara dumanın

Alnı ak

Başı dik

Öteden beri adem’dir kendini bilene

………..

Hangi kudret muktedir ki

Adını siler

Ve kılıç biler

Geldi de geçti

Bir avuç toprak alamadan bağrından

Asır’dan asır’a nice nesiller

……………..

Rahminde başaklar büyütür boy boy

Ne kılıçlar çekildi

Ne cenkler

Ne başlar verildi güzelliğine oy

Nerde şimdi nerde Anadolu

Nerde sana malik

Kesilmiş hanedanlar

Nerde tarih sayfasında

Kalmış saltanatlı soy

Anlasa Anadolu

Seni bir yürek anlar

………….

Anadolu

Ana dolu

Saçında yıldız

Alnında çizgi

Gözünde keder,yüzünde heybet

Dilinde türkü,dilinde ağıt

Ellerinde bereket

Sırtında yük’ü yanık dünyanın

Salık vermiş semadaki seda’ya

Gözleri acı gördükçe

Yüz’ü dönük Hüda’ya

Ana dolu

Anadolu

Metin ŞAŞMAZ

Ne çok özlemişim

            NE ÇOK ÖZLEMİŞİM

Ne çok özlemişim

Bir tas yayık ayranına

Bir parça kurumuş tandır ekmeği

Doğrayıp ta yemeyi

Ne çok özlemişim

Bir köy çeşmesinde

Adı beriwan olan

Bir dağ gülüne

Seni seviyorum (ez te hez dıkım) demeyi

Ne çok özlemişim

Bayır boyunca

Bozkırlarda at koşturmayı

Ve ne çok

Özlemişim

Bir çınar gölgesinde

Kuzular için

Ve sadakat timsali

Çoban köpeği

Yalarken yüzümü sevdiği için

Kavalımdan nağmeler coşturmayı

Ne çok özlemişim

Ne çok

Ne çok

Metin ŞAŞMAZ

eylül 2014

şiir

                KABULÜMDÜR

Namuszuzluk kabulümdür

Kölelik kabulümse

Kahır,keder kabulümdür

Sessizlik kabulümse

Dilim acı söylüyorsa

Sözlerim acı gelirse

Alınmasın insancıklar

Yadırgamasın hiç kimse

Milliyet denen kimlikse

Şu cebimde taşıdığım

Bir kağıt üstü resmimse

Türklüğüm kabulümdür

Kürtlüğümden bir eser yok

Kalmamışken bir yerimde

Her şeye rağmen yinede

Kürdüm diyorsam serimde

Ve bu varmış kaderimde

Deyip miskin duruyorsam

Konuşmayıp susuyorsam

Soysuzluk kabulümdür

Suskunluk kabulümse

Metin ŞAŞMAZ

1991/Diyarbakır